زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

نسبت خارجی





‌نسبت خارجی به ارتباط میان دو چیز در خارج اطلاق می‌شود و این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.


۱ - تعریف



نسبت خارجی، مقابل نسبت ذهنی بوده و به معنای علاقه و ارتباط میان دو چیز در عالم خارج است، مانند:رابطه و علاقه میان آتش و آتش افروز در خارج، و نسبت میان ضرب و زید در جمله «زید ضرب» که نسبت صدوری خارجی است. به بیان دیگر، حالت میان دو چیز و رابطه آن‌ها، صرف نظر از تعقل و وجود ذهنی‌شان، نسبت خارجی نامیده می‌شود.

۲ - نکته



نسبت خارجی از امور اعتباری است که در خارج منشأ انتزاع دارد.

۳ - پانویس


 
۱. تهانوی، محمد علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۶۹۰.    
۲. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۳، ص۲۰۰۶.    
۳. خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۵۴.    
۴. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۲۳۹.    
۵. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۲۶۹.    


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۲۶، برگرفته از مقاله «نسبت خارجی».    

رده‌های این صفحه : نسب‌




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.